| Форма входа |
|
 |
| Меню сайта |
|
|
| Statistics |
Онлайн всего: 1 Гостей: 1 Пользователей: 0 |
|
|
 | |  |
| Главная » 2019 » Апрель » 10 » Դեսպանները շտապեցին ՊՆ. Բաքուն դրա համար է ահաբեկված
06.51.38 Դեսպանները շտապեցին ՊՆ. Բաքուն դրա համար է ահաբեկված |
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ, Մեկնաբան
Հայաստանի պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանը ապրիլի 9-ին պաշտպանության նախարարությունում ընդունել է Հայաստանում Ֆրանսիայի դեսպան Ջոնաթան Լաքոտին, որին ներկայացրել է ՄԱԿ խաղաղապահ առաքելությունների համաժողովի առիթով Նյու Յորք կատարած այցի արդյունքները, քննարկել խաղաղապահության ոլորտում հայ-ֆրանսիական գործակցության հարցեր:
Նախօրեին՝ ապրիլի 8-ին, Դավիթ Տոնոյանն ընդունել էր Հայաստանում ԱՄՆ դեսպանին, նրա հետ քննարկելով Նյու Յորք այցի արդյունքները եւ գործակցության հեռանկարները:
Ո՞վ է լինելու հաջորդ դեսպանը, որ կուղղվի ՊՆ՝ Դավիթ Տոնոյանի Նյու Յորք կատարած այցից հետո արդյունքները քննարկելու համար: Դա լինելու է Մինսկի խմբի համանախագահ երրորդ երկրի՝ Ռուսաստանի դեսպա՞նը, թե՞ Եվրատլանտյան անվտանգության համակարգը ներկայացնող այլ պետության: Իսկ գուցե Դավիթ Տոնոյանին հյուր կգնա Իրանի՞ դեսպանը:
Տոնոյանի Նյու Յորք կատարած այցը խաղաղապահության միջազգային թեմատիկայի շրջանակում էր, որտեղ աշխույժ մասնակցություն ունի նաեւ Հայաստանը: Ընդ որում, Հայաստանն այդ առումով ունի երկշերտ մասնակցություն, թե անմիջական խաղաղարար առաքելության կարողությունների, թե նաեւ զինված ուժերի առօրյա մարտավարական եւ ռազմավարական գործառույթի բերումով: Հայաստանը միջազգային խաղաղությունը տարբեր կետերում ապահովում է իր խաղաղապահներով, եւ մեկ կետում՝ Կովկասում, ապահովում է իր զինված ուժերով:
Դա լոկ հայկական պաշտպանությունը չէ, դա ռեգիոնալ եւ միջազգային անվտանգության համակարգի կարեւոր կետի թեկուզ հարաբերական խաղաղության եւ կայունության պաշտպանություն է: Եվ այդ իմաստով, Նյու Յորք կատարած այցի շրջանակում հատկանշական էր Դավիթ Տոնոյանի հայտարարությունը, որով փաստացի նշանավորվեց եւ քաղաքական լուրջ իմաստ ստացավ նրա այցը՝ «նոր պատերազմ, նոր տարածքներ» սկզբունքի մասին հայտարարությամբ:
Տոնոյանի հայտարարությունից հետո էլ դրա քաղաքական աստիճանակարգը առավելագույնս բարձրացրեց վարչապետ Փաշինյանը, ընդ որում ընդգծելով, որ Հայաստանի հետ պատերազմով խոսելը նշանակում է պատերազմով խոսել ամբողջ Կովկասի հետ:
Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարության խոսնակը, արձագանքելով Դավիթ Տոնոյանի հայտարարություններին, մասնավորապես այն մասին, որ Ադրբեջանի հարձակման փորձի դեպքում հայկական զինուժը հակառակորդի հետ կառերեսվի նրա տարածքում եւ հատուկ ստորաբաժանումները ի զորու կլինեն քաոս առաջացնել հակառակորդի թիկունքում, հայտարարել է, թե դա ահաբեկչությանը բնորոշ հայտարարություն է:
Հայաստանի նախարարի հայտարարությունը բնորոշ է ոչ թե ահաբեկությանը, այլ պետական սուբյեկտությանը, որի գործնականում միջազգային առաքելությունը հավասարակշռության եւ խաղաղության ապահովումն է: Այն պետության, որը եղել է պատերազմի հաղթող, բայց որի հետ պարտվող կողմը արդեն տասնյակ տարի խոսում է ռազմական շանտաժի եւ հենց ահաբեկության լեզվով, օգտվելով Հայաստանում իշխանության որակներից: Բաքուն ներկայում կորցրել է իր այդ քաղաքականության «հենման կետը», քանի որ Երեւանը դնում է փաստարկներ եւ խոսում իր ու Ստեփանակերտի իրավունքներից, իսկ ուժի գործոնը կառուցում հենց իրավունքի պաշտպանության տրամաբանության վրա:
Եվ դեսպանները շտապում են Հայաստանի պաշտպանության նախարարություն, ինչպես «շտապում» էին 2014-16 թվականներին, երբ հայկական պաշտպանական գերատեսչությունն ու զինուժը գործնականում դարձել էին ռեգիոնալ անվտանգության բալանսը պահող գործնականում վերջին թելը: Բալանս, որը առանցքային նշանակություն ունի ռեգիոնալ անվտանգության համակարգի հենց միջազգային ազդեցության համատեքստում, եւ դրանում անփոխարինելի գործառույթ ունի հենց հայկական կողմը, ինչն էլ կազմում է հայկական պետականության դերակատարման առանցքային գործոնը: Այդ գործառույթը հիշյալ շրջափուլում իրականացվում էր ռազմական բաղադրիչով, սակայն զուգահեռ տապալվում քաղաքական մասում: Դրան զուգահեռ, քաղաքական առումով սկսեց տապալվել նաեւ ժամանակի պաշտպանության նախարարը, ինչը հանգեցրեց նրա պաշտոնանկության, իսկ հետագա իրավիճակում այլեւս պաշտպանական գերատեսչության նկատմամբ միջազգային հետաքրքրության անկման:
Ներկայումս այդ հետաքրքրությունը վերականգնվում է, պայմանավորված նաեւ նրանով, որ Հայաստանն իր դերի եւ սուբյեկտության պատասխանատվությունը ստանձնել եւ առաջ է տանում քաղաքական եւ ռազմական բաղադրիչների զուգահեռ կիրառումով, ինչն էլ հիմնված է լեգիտիմ իշխանության հանգամանքի վրա: Դա Երեւանին դարձնում է սուբյեկտ, ոչ թե ահաբեկիչ: Բայց Ադրբեջանի իշխանությանը ահաբեկում է հենց Երեւանի սուբյեկտությունը, քանի որ այն արգելափակում է ռազմական շանտաժի եւ ահաբեկության ավանդական քաղաքականության հեռանկարները եւ միաժամանակ ստիպում առերեսվել սեփական հանրությանը: |
|
Просмотров: 249 |
Добавил: ARTARAMIS
|
Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи. [ Регистрация | Вход ] | |
 | |  |
|
| Serch |
|
|
| Calendar |
|
|
| Tag Board |
|
|
|
| Our poll |
|
|
|
ՄԻԱՑԵՔ
