Главная
Регистрация

Вход
ՀԱՅԵՐ ՄԻԱՑԵՔ
Приветствую Вас Гость | RSSСуббота, 2024-12-21, 21.23.53
[ Новые сообщения · Участники · Правила форума · Поиск · RSS ]
  • Страница 1 из 1
  • 1
Հովհաննես Թումանյան (Հեքիաթներ)
NvardДата: Понедельник, 2010-11-15, 00.34.27 | Сообщение # 1
Полковник
Группа: Глобал модератор
Сообщений: 333
Статус: Offline
1

Խոր անտառում մի այծ է լինում։ Ունենում է մի գեղեցիկ ուլ։

Ուլին ամեն օր թողնում է տանը, ինքը գնում է արոտ անելու։ Արածում է և իրիկունը կուրծքը լիքը տուն է գալիս։ Տուն է գալիս, դուռը զարկում ու մկկում, կանչում.

Սևուկ ուլիկ,
Սիրուն բալիկ,
Ման եմ եկել սարե-սար,
Կաթն եմ արել քեզ համար,
Դռնակը բա՛ց, ներս գամ ես,
Անուշ-անուշ ծիծ տամ քեզ.
Սևուկ ուլիկ, Սիրուն բալիկ։

Ուլիկն իսկույն վեր է թռչում, դուռը բաց անում։ Մայրը ծիծ է տալիս նրան ու կրկին գնում արոտ։

2

Էս բոլորը թաքուն տեսնում է գայլը։ Մի իրիկուն այծից առաջ գալիս է, դուռը զարկում ու իր հաստ ձայնով կանչում.

Սևուկ ուլիկ,
Սիրուն բալիկ,
Ման եմ եկել սարե-սար,
Կաթն եմ արել քեզ համար,
Դռնակը բա՛ց, ներս գամ ես,
Անուշ-անուշ ծիծ տամ քեզ.
Սևուկ ուլիկ, Սիրուն բալիկ։

Ուլիկը լսում է, լսում ու պատասխանում, «Էդ ո՞վ ես դու. չեմ ճանաչում։ Իմ մայրը էդպես չի կանչում։ Նա քաղցր ու բարակ ձայն ունի։ Քո ձայնը կոշտ է ու կոպիտ։ Դուռը բաց չե՛մ անի... Գնա՛... Չեմ ուզում քեզ...»

Ու գայլը հեռանում է, գնում։

3

Գալիս է մայրը, դուռը ծեծում.

Սևուկ ուլիկ,
Սիրուն բալիկ,
Ման եմ եկել սարե-սար,
Կաթն եմ արել քեզ համար,
Դռնակը բա՛ց, ներս գամ ես,
Անուշ-անուշ ծիծ տամ քեզ.
Սևուկ ուլիկ, Սիրուն բալիկ։

Ուլիկը դուռը բաց է անում, ծիծ է ուտում ու մորը պատմում.

— Գիտե՞ս, մայրի՛կ, ինչ եղավ։ Մի քիչ առաջ մինը եկավ, դուռը զարկեց ու կանչում էր.

Սևուկ ուլիկ,
Սիրուն բալիկ։

Ասում էր՝ դուռը բա՛ց արա։ Էնպե՜ս հաստ ձայն ունե՛ր։ Էնպե՛ս վախեցա՛, էնպե՛ս վախեցա՛... Դուռը բաց չարի, ասի՝ չեմ ուզում, գնա՛...

— Պա՛, պա՛, պա՛, պա՛, Սևուկ ջան, ի՛նչ լավ է եղել, որ բաց չես արել,— ասավ վախեցած մայրը։— Էդ գայլն է եղել, եկել է, որ քեզ ուտի։ Մյուս անգամ էլ որ գա, բաց չանես, ասա՝ գնա՛, թե չէ իմ մայրը քեզ կսպանի իր սուր պոզերով։

 
NvardДата: Понедельник, 2010-11-15, 00.47.03 | Сообщение # 2
Полковник
Группа: Глобал модератор
Сообщений: 333
Статус: Offline
КОЗЛЕНОК

В дремучем лесу жила коза. Был у нее хорошенький козленок. Каждый день оставляла она козленка дома, а сама уходила пастись. Коза паслась, а вечером с полным выменем молока возвращалась домой. Возвращалась домой, стучалась в дверь, блеяла, приговаривала:

Козленочек,
Дитеночек,
Я в горах была, в лесу,
Молока тебе несу.
Отопри мне дверь свою -
Сладко-сладко напою.
Козленочек.
Дитеночек!

Услышит ее козленок - вскочит, отворит дверь. Мать покормит его молоком и снова уйдет на пастбище.

Все это подсмотрел и подслушал волк.

Однажды вечером является он до прихода козы, стучится в дверь и кричит своим грубым голосом:

Козленочек,
Дитеночек,
Я в горах была, в лесу,
Молока тебе несу.
Отопри мне дверь свою -
Сладко-сладко напою.
Козленочек.
Дитеночек!

Козленок слышит и спрашивает:

- Ты кто такой? Я тебя не знаю. Моя мать не так меня зовет. У нее голос нежный и тонкий, а у тебя хриплый и грубый. Не открою я тебе дверь. Уходи!

Волк и ушел.

Приходит мать, стучится в дверь:

Козленочек,
Дитеночек,
Я в горах была, в лесу,
Молока тебе несу.
Отопри мне дверь свою -
Сладко-сладко напою.
Козленочек,
Дитеночек!

Козленок отворяет ей дверь, сосет молоко и рассказывает:

- А знаешь, мама, что случилось? Недавно приходил кто-то, стучался в дверь и звал. “Козленочек, дитеночек, открой, - говорит, - мне дверь”. Такой грубый был у него голос!.. Я испугался, так испугался! Дверь не открыл, сказал: “Не хочу, уходи!”

- Ай-ай-ай-ай, черненький ты мой! Как хорошо, что ты не открыл! – сказала перепуганная мать. - Ведь это был волк, он хотел съесть тебя. Если еще раз он придет - не открывай. Скажи: “Уходи-ка отсюда, не то моя мать придет и забодает тебя своими острыми рогами”.

Перевод с армянского Я.Хачатрянца и Т.Спендиаровой

 
  • Страница 1 из 1
  • 1
Поиск:

ПРОЙДИТЕ РЕГИСТРАЦИЮ ЧТОБА НЕ ВИДЕТЬ РЕКЛАМУСайт создан в системе uCoz