| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.25.32 | Сообщение # 111 |
 Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ՍԻՐՈ ՏՈՂԵՐ ՈՒՍՈՒՑՉՈՒՀԻ ԿՆՈՋՍ՝ ԱՍՏՂԻԿԻՆ
1
Կուզեի հիմա քո ճանապարհին
Ամե՜ն-ամե՜ն ինչ զուգել, զարդարել,
Դու կասկածեիր կյանքում շատերին,
Բայց չիմանայիր, որ ես եմ արել:
Եվ ամեն գիշեր պատուհանիդ տակ
Կուզեի գարնան ծաղիկներ դնել,
Դու լուսաբացին առնեիր դրանք,
Բայց չիմանայիր, որ ես եմ դրել:
Ու երբ մահը քեզ այցի գար թաքուն,
Կուզեի նրան իմ կյանքով շեղել...
Դու երկար-երկար ապրեիր կյանքում
Եվ չիմանայիր՝ ո՜վ եմ ես եղել:
2
Անունդ վախով եմ տալիս,
Որպեսզի շուրթերս չայրվեն,
Որպեսզի չմատնեմ ես ինձ,
Որպեսզի անունդ չայրեմ:
Անունդ չեմ տալիս ցրտում,
Որ հանկարծ չմրսի, դողա,
Անունդ պահում եմ սրտում՝
Թանկագին գաղտնիքի նման:
Անունդ տալիս եմ հուզված,
Չեմ ուզում, որ քամին տանի,
Կարող է՝ օդի մեջ հանկարծ
Անունիդ մի փոշի առնի...
Անունդ վախով եմ տալիս,
Որպեսզի չիմանա ոչ ոք,
Սակայն դու, սիրելիս, հոգիս,
Անունս տալի՞ս ես արդյոք:
Անունդ վախով եմ տալիս,
Մեն-մենակ շշնջում-շոյում,
Այնքա՜ն եմ անունդ տալիս,
Իմ անունն արդեն չեմ հիշում...
3
Շրջում էի ես երկար
Ձեր տան շուրջը կարոտով:
Դու պատշգամբ դուրս եկար
Քո տնային խալաթով:
Մի տնային պա՜րզ խալաթ:
Եվ տան բույր կար մտերմիկ:
Չէիր եղել դու մինչ այդ
Այսքան մոտ ու գեղեցիկ:
Սակայն ինչո՞ւ շիկնեցիր,
Շփոթվեցիր ամոթով,
Եվ թողեցիր-գնացիր
Քո տնային խալաթով:
Իզուր: Մի՞թե չզգացիր,
Որ աշխարհի բազմերանգ
Մոդաներին հաղթեցիր
Այդ խալաթով հասարակ...
Ու երբ անցար-գնացիր,
Ինչպես քնքուշ, խաղաղ հով,
Հոգուս տանը մնացիր
Քո տնային խալաթով...
4
Դու ինձ համար սիրո աղբյուր,
Ես քեզ համար՝ գուցե ոչինչ:
Դու ինձ համար երա՜զ մաքուր,
Ես քեզ համար՝ գուցե ոչինչ:
Կյանքում դու միշտ ուրախ մնա,
Եվ միշտ եղիր պայծառ ու ջինջ,
Ամբողջ մի կյանք սիրով կտամ,
Ես քեզ համար գուցե ոչինչ:
Հեռվի՜ց ես քեզ գոնե տեսնեմ, սիրեմ,
Որպես կյանքիս չքնաղ երազ:
Արեգակին պետք է հեռվից նայել,
Կայրի, եթե շատ մոտենաս…
5
Նայեմ աչքերիդ և ոչինչ չասեմ,
Խորհեմ քո մասին և ոչինչ չասեմ:
Երբ ինձ չտեսնես, տեսնես ուրիշին,
Գամ հարսանիքիդ և ոչինչ չասեմ:
Կենացդ խմեմ ամբողջ երեկո,
Լույս վառեմ ճամփիդ և ոչինչ չասեմ:
Քո մի անունով ապրեմ աշխարհում,
Եվ ոչինչ չասեմ, և ոչինչ չասեմ:
6
Լիներ փոքրիկ տնակ,
Մենք լինեինք մենակ:
Գիշեր լիներ նարոտ,
Լինեինք իրար մոտ:
Անձրև մաղվեր բարակ,
Լսվեր խաղաղ նվագ:
Կյանքը հավետ լիներ,
Աստվա՜ծ մեզ հետ լիներ:
7
Մի փակ տեղ է հարկավոր,
Որ իմ սիրտը բացեմ քեզ,
Մի մութ տեղ է հարկավոր,
Որ պայծառ լույս վառեմ ես:
Մի գովիր իմ աչքերը,
Ուր ժպիտ կա, նաև վիշտ: -
Սիրահարի աչքերը
Գեղեցիկ են լինում միշտ:
8
Ոչ անուն եմ ուզում հզոր,
Ոչ էլ աշխա՜րհ համայն:
Ես ուզում եմ քեզ հետ այսօր
Կինո գնալ միայն:
Մեծ բարիքներ չեմ կամենում
Ու բարձր դիրք՝ երբեք:
Ես ուզում եմ, որ կինոյում
Իրար ձեռքից բռնենք:
Հետո քեզ տուն տանեմ հուզված,
Հպարտ ամեն ինչում:
Ու թե բախտս բերի հանկարծ՝
Քեզ համբուրեմ վերջում:
9
Արի այսօր լուռ զբոսնենք, երազենք,
Արի այսօր սիրո մասին չխոսենք:
Կարևոր չէ, թե ուր գնանք: Լո՜ւռ գնանք:
Մտնենք դաշտեր՝ ծաղիկներին հյո՜ւր գնանք:
Ախ, ինձ համար ամեն ինչ է, իմացիր,
Ներկայության զգացումը քո անձի:
Երբ ամեն ինչ պարզ է արդեն, ի՞նչ խոսենք:
Արի այսօր սիրո մասին չխոսենք:
10
Առանձին ենք, չի խանգարում ոչ ոք մեզ,
Միայնակ ենք՝ երկու անհայտ աստղի պես:
Շատ չի տրվում մի այսպիսի բախտ ու հույս,
Եկ այս գիշեր արթուն մնանք մինչև լույս:
Անհնար է՝ քեզ մոտ երկար համբերել,
Ուզում եմ քեզ ոտից-գլուխ համբուրել,
Իմ հոգու մեջ կա մի մաքո՜ւր-մաքո՜ւր հույզ,
Եկ այս գիշեր արթուն մնանք մինչև լույս:
Կյանքն անցնում է այնքան լարված ու արագ,
Որ չի մնում երջանկության ժամանակ:
Կա հավե՜րժ նինջ՝ մութ գիշերում այն մյուս...
Եկ այս գիշեր արթուն մնանք մինչև լույս:
11
Լինես իմ կողքին, զգամ քո բույրը,
Գարնան ծաղկունքը թող տան ուրիշի,
Բորբոքես սրտիս երազն ու հուրը,
Հզոր թիկունքը թող տան ուրիշի:
Մի վայրկյան նայեմ աչքերին քո ջինջ,
Շոյեմ մատներդ նուրբ ու հմայիչ,
Զգամ քո միակ և թանկ համբույրը,
Փառքն ու բարձունքը թող տան ուրիշի...
12
Կանցնեն օրեր, կգան նորեր,
Մենք չենք լինի լուսնի ներքո,
Կուզեմ կյանքից ջահել անցնել,
Որ չտեսնեմ անցնելը քո:
Ոչինչ, եթե տխրես մի քիչ:
Վախով նայիր... չտխրողին:
Մարդու սրտին պետք է և վիշտ,
Ինչպես անձրև՝ ծարավ հողին:
Երբ ես գնամ՝ կզգաս թախիծ,
Բայց գնալիս գուցե ասեմ.
Վերջին պահիս ժպտա՛ դու ինձ՝
Ես քեզ տխո՛ւր թող չտեսնեմ...
13
Չեմ ցանկանում ծնված լինել
Մի դար առաջ,
Չեմ ցանկանում ծնված լինել
Մի դար հետո,
Որովհետև չէի կարող հանդիպել քեզ
Մի դար առաջ, մի դար հետո...
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.27.27 | Сообщение # 112 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ՈՒՍՈՒՑԻՉՆԵՐ, ԽՈՆԱՐՀՎՈՒՄ ԵՄ ՁԵՐ ԱՌՋԵՎ
Ի՞նչ կմնար մարդկությունից, տե՜ր աստված,
Թե չունենար ուսուցիչներ, դպրոցներ:
Ահա ինչու՝ ամբողջ հոգով և սրտանց -
Ուսուցիչներ, խոնարհվում եմ ձեր առջև:
Ամեն մարդ էլ... ունի սիրած ուսուցիչ,
Հանճարն անգամ... Ուսուցիչ է ունեցել:
Դուք՝ անանո՜ւն, ձեր սաները՝ անվանի: -
Ուսուցիչներ, խոնարհվում եմ ձեր առջև:
Ախ, շա՜տ հաճախ տառապել եք անաղմուկ,
Լույս եք ցանել, բայց հալածվել ու խաչվել:
Տիրողները՝ շքեղաշո՜ւք, դուք՝ անշո՜ւք...
Ուսուցիչներ, խոնարհվում եմ ձեր առջև:
Շատ դժվար էր՝ խավար դարում ձեզ համար:
Այս լույս դարում, օ՜, դժվա՛ր է առավել -
Երեխաներն ամե՛ն ինչ էլ գիտեն լավ...
Ուսուցիչներ, խոնարհվում եմ ձեր առջև:
Թեկուզ կյանքում ապտակել եք նաև ինձ,
Թեկուզ նաև երկուսներ եմ ստացել,
Այնուհանդերձ, այնուհանդերձ, էն գլխից -
Ուսուցիչներ, խոնարհվում եմ ձեր առջև:
Հողագունդը գլոբո՜ւս է հմայիչ,
Բայց ուզում են այն կործանել ու ջարդել:
Հողագնդին հարկավոր է ուսուցիչ...
Ուսուցիչներ, խոնարհվում եմ ձեր առջև:
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
ՄԻԱՑԵՔ
