|
ԱՐԱՄԱՅԻՍ ՍԱՀԱԿՅԱՆ 1936-2013
|
|
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.02.28 | Сообщение # 81 |
 Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ԱՆՀԱՅՏ ԶԻՆՎՈՐ
Նա ունեցել է անուն և նկար,
Իսկ հիմա ունի... միայն շիրմաքար:
Աշխարհ, նա զոհվեց հանուն բոլորի:
Անունը գտիր անհայտ զինվորի...
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.03.02 | Сообщение # 82 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| Ո՞ՒՐ ԵՔ, ՏՂԱՆԵՐ
Կյանքում կա արև ու լույս
Եվ սեր ու ծաղիկ,
Բայց նաև կա փո՛ւշ,
Մահ ու փոթորիկ:
Սրտում մեր երա՜զ է միշտ,
Հուր է ու խայտանք,
Բայց նաև կա վի՛շտ,
Ցա՛վ ու տառապանք:
Ո՞ւր եք, տղաներ,
Որ ելաք մարտի:
Ինչո՞ւ կյանք ու սեր
Դարձան մահ, ավեր՝
Ձեռքով տմարդի:
Օ՜ չենք թողնի վառվի
Մի նոր հրդեհ կռվի
Եվ ինչ եղավ ձեզ հետ՝
Մեզ հետ էլ կատարվի...
Մարդիկ կան անթի՜վ հիմա,
Բայց չկա՜ն նրանք,
Որ մարդկանց համար
Կյա՛նք են զոհել թանկ:
Ամեն տեղ համբո՜ւյր ու սե՜ր
Եվ բախտ ու հույսեր,
Բայց ամենը այս
Դուք չե՜ք տեսնի էլ:
Ո՞ւր եք, տղաներ....
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.03.28 | Сообщение # 83 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ՀԱՍԿ
Պատերազմ մեկնեց հնձվոր տղան
Եվ ընկավ՝ հնձված հասկի նման:
Ոչ-ոք չգիտեր, որ գրպանում
Մի բուռ ցորեն է նա պահպանում:
Հողին հանձնեցին տղայի դին:
Վերից խշշում էր ջահել բարդին:
Տարիներ անցան: Եվ ծառի տակ
Աճեց ցորենի մի քանի հասկ...
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.04.02 | Сообщение # 84 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ԱՐԾՎԱՇԵՆԻ ԱՐԾԻՎՆԵՐԸ
Երեք հարյուր արծվաշենցի պատերազմից չեկավ տուն:
Երեք հարյուր ճրագ հանգավ Արծվաշենում (Բաշքենդում):
Երեք հարյուր մայր է ծնել երեք հարյուր ձագերին:
Երեք հարյուր դատարկ աթոռ սպասում է տերերին:
Երեք հարյուր գնդակ մնաց, երեք հարյուր մոր սրտում:
Երեք հարյուր հույս էլ մնաց երեք հարյուր մոր սրտում:
Երեք հարյուր մարդ ուզում էր պատերազմից տուն դառնալ:
Երեք հարյուր մարդու երազ մնացել է անկատար:
Երեք հարյուր աղջիկ ու կին այրիացան մի գյուղում:
Երեք հարյուր և ավելի մարդ չծնվեց մի գյուղում:
Երեք հարյուր ձայն կոտրվեց և նույնքան էլ ժպիտ լավ:
Երեք հարյուր աշխատող ձեռք հաջող բերքին չհասավ:
Երեք հարյուր ջահել արծիվ Արծվաշենում պակասեց:
Երեք հարյուր վիշտ ունես դու, Արծվաշենի բանաստեղծ:
Երեք հարյուր տարի անցնի՝ պիտի հիշել և խոսել:
Երեք հարյուր անգամ ձեզ փա՛ռք, Արծվաշենի արծիվներ:
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.04.25 | Сообщение # 85 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ԱՆՀԱՅՏԸ
Ոչ ոք գովք չի ասել նրա մասին,
Պարզ է՝ տպագիր էլ նա չի հիշվել,
Նա այն մարդկանցից էր, որոնց մասին
Գրում էին վերջում՝ «և ուրիշներ»:
Ոչ ոք կյանքում նրան փառք չտվեց,
Չտվեցին պարգև, շքանշան,
Բայց նա ամբո՜ղջ ջահել կյանքը տվեց
Հանուն ուրիշների ու մարդկության...
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.04.49 | Сообщение # 86 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ԶԻՆՎՈՐԻ ԽՈՍՔԵՐԻՑ
Կոմերիտական տոմս իմ վառվռուն,
Փառասեր չեմ ես կամ նման մի բան,
Բայց կուզեմ այնպե՛ս ապրել աշխարհում.
Որ քո համարը մարդիկ իմանան...
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.05.27 | Сообщение # 87 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ԶԻՆՎՈՐ ԽՈՍՐՈՎԸ
Երբ նենգ ոսոխը
Մտավ մեր հողը,
Պատերազմ մեկնեց
Զինվոր Խոսրովը:
Կիևը տեսավ,
Վոլգան, Սև ծովը,
Ու Բեռլին հասավ
Զինվոր Խոսրովը:
Լսեց, որ որդուն
Տարել է սովը,
Մղկտաց սրտում
Զինվոր Խոսրովը:
Եվ Բեռլինում էլ
Հենց այդ նույն օրը
Մի մանուկ տեսավ
Զինվոր Խոսրովը:
Հաց տվեց նրան,
Շոյեց վարսերը
Եվ փրկեց նրան
Զինվոր Խոսրովը:
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.06.02 | Сообщение # 88 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ՀՈՐՍ
Պատերազմի տարիներին
Ժողովուրդը միաձուլվեց:
Բայց մեզ ինչո՞ւ, ինչո՞ւ, հայրիկ,
Պատերազմը հեռացրեց...
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.06.31 | Сообщение # 89 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ԾԱՂԿԵՓՈՒՆՋ
Երբ պատերազմը նոր էր վերջացել,
Կայարան էի ամեն օր գնում:
Գնացքը հույս էր շատերին դարձել,
Իսկ շատերին էլ՝ հուսախաբություն:
Մի զինվոր տեսա՝ թևքերը դատարկ...
Նայում էր տխուր, գուցե սպասում,
Իսկ հեռվից, գրկած ծաղկեփունջը թանկ,
Խելագարի պես մի կին էր վազում:
Հասավ, վազի պես փաթաթվեց նրան,
Հետո շփոթված մեկնեց ծաղիկներ,
Բայց ծաղիկները թափվեցին-ընկան,
Ինչպես զինվորի թևերն են ընկել:
Շատ տարիներ են անցել այդ օրից,
Եվ շատ դեպքեր են եղել իմ կյանքում,
Բայց ծաղիկներ են նվիրվում երբ ինձ՝
Երկու ձեռքերս դողում են թաքուն...
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
| ARTARAMIS | Дата: Суббота, 2014-04-19, 10.07.00 | Сообщение # 90 |
|
Генерал-полковник
Группа: A D M I N
Сообщений: 1411
Статус: Offline
| ՁԵՌՔԵՐ
Երբ ես տեսնում եմ
Մանր հոգսերից շուտ ընկճվողի,
Իսկույն հիշում եմ
Իմ ընկերոջը, որ ձեռքեր չունի:
Դեռ կարելի է՝
Առանց ոտքերի, առանց աչքերի:
Բայց մտածե՞լ եք,
Որ անհնար է առանց ձեռքերի:
Նույնիսկ երբ մեկին բռնում են, զսպում,
Ամենից առաջ ձեռքե՛րն են կապում:
Եթե ուզում են գերի վերցնել,
Հրամայում են. շուտ ձեռքերդ վեր:
Իսկ իմ ընկերը
Քանի՜ տարի է, որ ձեռքեր չունի:
Բայց չէ՛ որ նա էլ
Պետք է լվացվի՛, սանրվի՛, թեյի՛,
Ծխի՛, կամ գրի՛,
Մեկին գուրգուրի՛...
Դուք մտածե՞լ եք,
Որ նա չի կարող երբեք նվագել,
Իր տան դռները բացել ու փակել,
Չի կարող լողալ,
Վոլեյբոլ խաղալ,
Մեքենա վարել
Կամ թիավարել,
Ձեզ նման պարել
Կամ ծափահարել:
Իսկ եթե փորձեն նրա դեմ ելնել,
Երբեք չի կարող հրացան բռնել:
Եվ, այնուհանդերձ,
Կարողանում է ծիծաղե՜լ անկեղծ:
Իսկ ինչպե՞ս է, որ
Շատերը ունեն բազուկներ հզոր,
Որոշ կանայք էլ՝
Աննման ձեռքեր,
Բայց մի աննշան հոգսից աշխարհում
Հուսահատվում են, տխրում, դժգոհում:
Նման դեպքերում
Ես շատ եմ խնդրում՝
Ամեն մարդ նայի իր զույգ ձեռքերին,
Ձեռքերը դնի սեփական խղճին,
Եվ հիշի, ինչպես վերքը թռչունի,
Իմ ընկերոջը, որ ձեռքեր չունի:
Այն հայը որ ազգը փոխի և այլ ազգ դառնա
Մահվան օրը հայ արցունքի նա չարժանանա
|
| |
| |
|
ՄԻԱՑԵՔ
